Strona:Gabryel d’Annunzio - Intruz.djvu/308

mi, Tajemnicę“. Wówczas udałem, że jestem fanatycznym wielbicielem powieściopisarza.
 — Czyżby to była ostatnia jego powieść?
 — Tak, panie... Przed dwoma może czy trzema miesiącami księgarnia nasza zapowiedziała była nową powieść tego autora, zatytułowaną: „Turris eburnea“.
 — „Turris eburnea“.
 Serce zadrżało we mnie.
 — Ale nie zdaje mi się, abyśmy ją wydać mogli.
 — Dlaczegóż to?
 — Autor jest bardzo chory.
 — Chory? I cóż to za choroba?
 — Paraliż postępowy — odpowiedział albinos, odrywając straszliwe wyrazy jeden ud drugiego, z pewną afektacyą naukową.
 „Och! toż to choroba Juliusza Spinelli!“
 — Więc to poważna choroba?
 — Bardzo poważna — potwierdził sentencyonalnie albinos. — Pan wie, że paraliż ten jest już nie powstrzymanym.
 — Ależ to początek dopiero?
 — Początek, tak; ale dziś niema już wątpliwości co do natury cierpienia. Ostatnim razem, kiedy był tutaj, słyszałem jego rozmowę, i wówczas już niektóre wyrazy przychodziło mu wymawiać z trudnością.
 — A! pan słyszałeś?
 — Tak, panie. Niektóre wyrazy wymawiał