Strona:Gabriela Zapolska - Ojciec Richard.djvu/7

wisiały rzeczy i zdjąwszy ciemną, wełnianą chustkę, ku drzwiom iść poczęła.
 Lecz Richard zaszedł jej drogę.
 Plecami uparł się o drzwi i schowawszy ręce w spodnie, stał tak, gryząc aż do krwi swe grube wargi.
 — Zostań! — wykrztusił wreszcie, wlepiając w żonę bielmem zasnute oczy.
 — Idę po dziecko — odparła kobieta.
 — Nie przejadą ci twego gagatka, a wreszcie ja nie chcę, aby on tu powracał! ja nie chcę, aby oni tu wszyscy wracali!.. Mam ich dosyć — rozumiesz mnie! dosyć!
 W kącikach ust zabieliła mu się piana, matka Richard powoli wyciągnęła rękę, jakby chciała odsunąć męża ode drzwi, które ciągle zasłaniał. Lecz dotknąwszy się powalanej gipsem i tłuszczem bluzy, cofnęła się ocierając rękę.
 Mężczyzna dostrzegł ten ruch i nowa wściekłość go ogarnęła.
 — Ha! brzydzisz się mnie? brzydzisz się ty i twoje dzieci!.. Zanadto jestem brudny, mało elegancki, nie ufryzowany dla pani? Na starość dzienniki mód zaabonować trzeba?.. Może olejem gębę wysmarować mi każecie, i brodę zapuścić jak prezydent? co?
 Zachwiał się na nogach cały pobladły