Strona:G. Tissandier - Rozrywki Naukowe.djvu/211

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

części kwiatu siarczanego, w drugim zaś 48 części, takie ilości siarki konieczne są do połączenia się przez spalenie z tlenem wapna lub węglanu i wytworzenia siarczka“.[1]

Fig. 161.

Przy przygotowaniach należy mieć na względzie wysokość temperatury i czas trwania reakcji. Jeżeli używamy wapna z aragonitu włóknistego, temperaturę utrzymujemy niżej 500° przez cały przeciąg czasu, potrzebnego do przebiegu reakcji i wydalenia nadmiaru siarki, dostajemy masę, słabo świecącą z odcieniem nie-

  1. Substancje należy sproszkować bardzo delikatnie i dokładnie zmieszać.