Strona:Fullerton - Święta Franciszka rzymianka.djvu/4

Była ona wzorem dziewic, przykładem małżonek, a nareszcie wdową wedle obrazu św. Pawła; ślachetnie urodzona i starannie wychowana, była piękna, odważna i pełna mądrości. Rzym był miejscem jej urodzenia i polem pracy; mieszkała w samem środku wielkiego miasta, w Trastawerze, życie jej zewnętrzne prób i niebezpieczeństw pełne, wewnętrzne zaś nadzwyczaj dziwne, żyła wśród widzeń zgrozy lub piękna; doznawała łask, jakich żaden święty nie zakosztował; świat duchowny stał ciągle przed nią otworem, a przecie w jej codziennem pożyciu, charakterze, sposobie postępowania, w drobnych nawet szczegółach, które nas doszły, jest prostota i głęboka pokora dziwnie rozczulająca w osobie tak wysoko obdarzonej.
 Czasy, w których żyła, były zaburzone i dzikie, a gdyby się zapytano Chrześcijanina katolika, w jakiejby epoce żyć się lękał, kiedy myśli że jego wiara i uczucia byłyby wystawione na najdotkliwsze próby, niezawodnie wymieni koniec czternastego, a początek piętnastego wieku. Wojna wrzała w ówczas w całej Europe, wewnętrzne rozterki i przeciwne stronnictwa Gwelfów i Gibelinów rozrywały Włochy, walczono zaś z taką dzikością, jakoby barbarzyństwo miało raz jeszcze zalać te piękną krajinę, a sam kóściół cierpiał nie tylko prześladowania, które zawsze wzmacniają jego żywotność, choć na pozór zdają się ścieśniać działanie, ale wytrzymywał nadto próby daleko boleśniejsze. Herezja wydarła mu wiele dziatek, a częste schyzmy tych nawet dzieliły, którzy powierzchownie lub w intencji chcieli być wierni Stolicy Apostolskiej. Następcy św. Piotra