Gdyby na miejscu Sary była inna dziewczynka, napewnoby ją zepsuł ten tryb życia, jaki wiodła przez kilka lat na wzorowej pensji miss Minchin. Albowiem traktowano ją tu nie jako zwykłą uczennicę, ale niby jakiegoś dostojnego gościa. Gdyby była zarozumiałem, do rozkazywania przyzwyczajonem dzieckiem, pewnoby to ustawiczne dogadzanie i pobłażanie uczyniło ją wręcz nieznośną; gdyby była dzieckiem umysłowo ograniczonem, napewno niewiele przykładałaby się do nauki. Miss Minchin nie lubiła jej osobiście, ale była zanadto obyta w świecie i sprytna, by miała zrobić lub powiedzieć coś takiego, coby w tak pod każdym względem pożądanej uczennicy mogło obudzić chęć opuszczenia jej szkoły. Wiedziała doskonale, że gdyby Sara doniosła tatusiowi, że czuje się niezadowoloną lub nieszczęśliwą, kapitan Crewe zabrałby ją stąd
