Strona:F. Dostojewski - Bracia Karamazow cz-2.djvu/56

 — To tylko dowodzi, że i ja także jestem typowym okazem rosyjskiego człowieka, a i ciebie, filozofie, złapię kiedyś na czemś podobnem, obaczysz; o zakład idę, że złapię. A teraz odpowiedz mi, tylko stanowczo. Czy jest Bóg?
 — Nie, niema go.
 — A ty, Aloszka, powiedz. Jest Bóg?
 — Jest.
 — Iwan! A nieśmiertelność, czy jest? jakakolwiek? choćby mała, najmniejsza?
 — Niema.
 — Jak to, żadnej?
 — Żadnej.
 — Zatem po śmierci nic, zupełnie nic. A może przecie cokolwiek?
 — Najdoskonalsze nic.
 — Aloszka, a ty. Czy jest nieśmiertelność?
 — Jest.
 — I Bóg i nieśmiertelność?
 — W Bogu nieśmiertelność.
 — Hm, więcej jest prawdopodobne, że Iwan ma słuszność.
 — Boże mój! ileż to wiary, ile wysiłków zmarnował człowiek napróżno, dla tego złudnego marzenia, i to już od tylu tysięcy lat. — Iwan! poraz ostatni pytam się, jest Bóg? czy Go niema?
 — Ja poraz ostatni mówię. — Niema.
 — I któż zatem bawi się tak ludźmi i w szyderstwo ich obraca?...