Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/120

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

św. Wincentego a Paulo, a po ich wygnaniu, szarytki. Hetman zaopatrzył gród w zbrojownię, gdzie obecnie ulokowała się straż ogniowa.
Stary kościół w stylu, przypominającym barok, ufundowany został przez wcześniejszych dziedziców Białegostoku — a mianowicie przez Piotra Wiesiołowskiego, o czem świadczy znaleziona niedawno tablica srebrna z napisem łacińskim, który w przekładzie polskim brzmi: „Bogu Wszechmogącemu Najwyższemu, na chwałę i cześć Bogarodzicy Dziewicy Marji i wszystkich Świętych sławę, Kościół ten z drzewa przedtem zbudowany, teraz z cegieł palonych od fundamentów wzniósł Piotr Wiesiołowski, Wielki Marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego, 1617.“ Kościół posiadał pewne cechy świątyń obronnych. Przechowała się tam czarna tablica grobowcowa 19-letniej Gryzeldy z Wodyńskich, małżonki Jana Stanisława Sapiehy, marszałka wielkiego litewskiego. Owa Gryzelda była adoptowaną przez Krzysztofa Wiesiołowskiego, niemającego potomstwa z dwu żon — Sobieskiej i Wodyńskiej, ciotki Gryzeldy. Herb Wiesiołowskich — „Ogończyk“ można oglądać w kościele obok tablicy fundacyjnej. Wewnątrz kościoła warto obejrzeć stare obrazy i ozdoby oraz pomnik wielkiego hetmana i „pana całą gębą“, jakim był fantazji pełen Jan Klemens, aczkolwiek, jako kasztelan krakowski, pochowany został w tym gro-