Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/200

156

GASNĄCE OGNIE

 Przecież ten meczet, zbudowany za niepamiętnych czasów przez nieznanych nikomu architektów, stoi nad wspominaną w Biblji podwójną jaskinią Makfela, którą nabył był Abraham przed tysiącoleciami od pewnego tubylca.
 W tej grocie znaleźli miejsce ostatniego spoczynku sam Abraham po powrocie z Egiptu, Izaak, Jakób, Sara i Lia...
 Grobowce ich, okryte wspaniałemi makatami z zielonego jedwabiu, haftowanego złotem, stoją w różnych kaplicach meczetu i oznaczają miejsca, gdzie w ukrytej pod posadzką grocie spoczywają prochy wielkich patrjarchów.
 Nikt, zdaje się, nigdy nie zaglądał do podziemi meczetu, prócz jednego z faraonów egipskich, który po zdobyciu Palestyny wszedł tam, lecz, jak twierdzi podanie, wyszedł ślepcem.
 Władca opowiadał później, że zobaczył Sarę, która rozczesywała włosy i na widok intruza, skinęła w jego stronę ręką. Egipcjanin — najeźdźca natychmiast utracił wzrok.
 Od tego czasu nikt już nie odważał się wchodzić do „Makfeli“ Abrahamowej. Jedyny okrągły otwór w posadzce, z opuszczoną weń lampą, pozwala dojrzeć dno groty, zaśmiecone papierkami modlitewnemi.
 W pobliżu Hebronu Arabowie pokazują wzgórze, posiadające czerwoną ziemię, z której Twórca ulepił praojca Adama; trochę dalej znajduje się jaskinia, w której ukrywał się pierwszy człowiek wraz z Ewą, po wygnaniu z raju.
 Cóż więc dziwnego, że Hebron uważany jest za najstarożytniejsze miasto na kuli ziemskiej?
 Istniało ono jeszcze przed założeniem Tanisu, najdawniejszej stolicy dolnego Egiptu; twórcą Hebronu był olbrzym Arbe wkrótce potem, gdy, po zbudowaniu wieży Babel, ludzie rozproszyli się po obliczu matki-ziemi.
 Tak głoszą legendy, a podłoże ich znaleźć można w księgach Jozuego.
 W czasach królów imię Hebronu powtarzane było z przerażeniem i odrazą, ponieważ Absalom podniósł tu sztandar rewolucji, skierowanej przeciwko ojcu swemu Dawidowi.
 Hebron jest miejscem krwawem i takiem pozostało.
 W r. 1929 podczas powstania Arabów, zginęła tu największa ilość Żydów.