Ta strona została uwierzytelniona.
Wreszcie wstąpił do sklepiku japońskiego.
Mały, barczysty kupiec, uśmiechając się uprzejmie, spoglądał pytającym wzrokiem na nieznajomego.
— Czy na redzie niema przypadkiem parowca japońskiego? — spytał Mieczysław.
Japończyk kiwnął kilka razy głową i odpowiedział łamaną mową rosyjską:
— W zachodniej zatoce ładują ryby, kość mamutową i futra dwa kutry — jeden ma płynąć do Nagasaki[1], drugi, którym dowodzi mój syn — Jukio Sakuraczi, bardzo, naprawdę, dzielny szyper, dziś po zachodzie słońca podniesie kotwicę i wyruszy do Ameryki Północnej — do portu Wankuwer[2]. Ma dostarczyć tam kły morsowe, skórki fok i kość mamutową z nad brzegów Morza Ochockiego...
