Strona:F. A. Ossendowski - Lenin.djvu/493

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
439
LENIN


— To — szaleństwo, obłęd! — zawołał Piotr Bołdyrew. — Fabryki zrujnowane; przemysł przedwojenny był słaby, a teraz nie istnieje wcale. Masy robotnicze pozostają na najniższym stopniu wydajności pracy i fachowego wykształcenia, a oni o socjalizmie natychmiastowym bredzą! Boże sprawiedliwy! Mkniemy, jak warjaci, w pociągu, nie wiedząc, że w budce maszynisty kieruje lokomotywą ślepy, głuchy obłąkaniec! Klęska!
— Chłopów zamierzają socjalizować, zmienić w robotników rolnych! Maszyny państwowe mają orać ziemię, kosić i żąć, wiązać snopy, składać sterty, młócić i mleć!... Czy widziałeś, jak spoglądali na Lenina wieśniacy?
— Cierpliwy nasz chłop nieskończenie, a przecież koniec temu będzie, straszny koniec!... — odparł Piotr. — Niech-no tylko wieś rzuci swoje hasła śmiało, a zobaczymy, co zaśpiewa czerwona armja?! Gwardja kremlińska, wszyscy ci bandyci łotewscy, fińscy, chińscy, węgierscy godziny nie przetrzymają! Oj, pohulają nasi chłopkowie! Inaczej to będzie wyglądało, niż tępienie szlachty i „iluminacje“ chłopskie po majątkach!... Przerażenie ogarnia na samą myśl!
— A przecież musi taki dzień nastąpić!
— Nastąpi! Przewidzieć go tylko tymczasem nie można, bo, powtarzam, nasz chłop posiada cierpliwość zdumiewającą!
Inżynierowie pracowali dwa tygodnie w różnych komisjach zjazdu, słuchając nieskończonych mów, życzeń, planów i nowych coraz fantastyczniejszych projektów.
Była to praca nieprodukcyjna, bezcelowa, próżna, osnuta na fałszu i ciągłem zwodzeniu opinji przysłuchujących się tłumów robotników i chłopów. Ściągnięto ich zewsząd, aby pokazać troskę rządu o potrzeby wsi i losy rewolucji robotniczej.
— Ja tak dłużej nie wytrzymam! — zawołał Piotr do brata. — Zabieram się do obliczenia projektu zaopatrzenia jednego tylko obwodu moskiewskiego w maszyny podług planu komisarzy.
Młody inżynier pracował przez kilka dni, układając projekt rejonowej fabryki traktorów, kosiarek i młócarek.
Wypadła suma tak olbrzymia, że, z pewnością, nawet połowy jej nie posiadał skarb związku socjalistycznych sfede-