Strona:Emil Zola - Germinal.djvu/172

świecę, a Stefan słyszał jak się Katarzyna przewraca niespokojnie nie mogąc zasnąć.
 Często w rozmowach brali udział sąsiedzi, Levaque zwłaszcza z furyą czepił się myśli podziału dóbr, z czem mu wtórował Pierron, na tyle jednak ostrożny, że szedł spać ile razy poczęto rzucać gromy na Kompanię. Czasem wpadł też Zacharyasz, ale nie bawił długo znudzony „tą polityką“. Wołał iść do Rasseneura na kufelek. Chaval wysunął się odrazu na pierwszy plan. Był najradykalniejszy, chciał krwi! Co dnia przepędzał godzinę u Maheuów niby dla rozmowy, ale w gruncie rzeczy pędzony zazdrością. Znudził się już Katarzyną, ale od kiedy wiedział, ze śpi w jednej izbie ze Stefanem ciągle narażona na jego pieszczoty nie mógł sobie dać rady.
 Wpływ Stefana rósł z dniem każdym. Zrewolucyonizował on powoli całą kolonię, a propaganda jego była tem skuteczniejszą, że równocześnie wzbudzał szacunek ogółu. Maheude okazywał mu wielki szacunek, gdyż Stefan płacił regularnie, nie pił, nie grał i wołał ponad wszystko siedzieć w książkach. Słowa jego, jako wykształconego młodego człowieka rozeszła się wnet szeroko, a sąsiadki objawiały mu swe uznanie obarczając go pisaniem listów. Stał się niejako pisarzem miejscowym i adwokatem, załatwiając korespondencye i rozstrzygając drażliwe kwestye. Wreszcie we wrześniu założył swą kasę wsparć, która była wprawdzie jeszcze nikła licząc pośród członków samych jeno mieszkańców kolonii, ale rokowała nadzieję, że obejmie górników wszystkich kopalń miejscowych, zwłaszcza gdyby, zachowująca się dotąd biernie Kompania nie stawiała i nadlał przeszkód. — Stefan został niedługo potem sekretarzem Związku i pobierał za związaną z tem pisaninę małą kwotę, co go uczyniło niemal bogaczem. Nie żonaty trzeźwy robotnik, oile zwłaszcza nie posiadał żadnych zobowiązań mógł nieźle żyć z zarobku, niestety takich było w Voreux nie wielu.
 Stefan zmienił się i powierzchownie. Zgłuszony nędzą pociąg do elegancyi wrócił teraz. Sprawił sobie sukienne ubranie, cienkie trzewiki, i wkrótce tem zadziałał