Strona:Elwira Korotyńska - Jasełka.djvu/11

Jaki Pan chwały wielkiej

Uniżył się z wysokiej,

Pałacu kosztownego żadnego

Nie miał zbudowanego,

Pan wszego stworzenia.

Już się ono spełniło,

Co pod figurą było,

Aronowa różdżka zielona

Stała się nam kwitnąca

I owoc rodząca.

(Odsłania się kurtyna. W środku pokoju żłobek, w nim małe dzieciątko (może być bardzo piękna lalka w koszulce). U głowy Dzieciątka Marja Panna, z prawej strony siwy staruszek św. Józef, u nóg i po lewej stronie klęczą pastuszkowie ze swemi darami. Wół przy główce Dzieciątka, ogrzewa go, baranek, pociśnięty przez pastuszka, co jakiś czas beczy. Może być i kogut lub kwoczka, któryś z pastuszków może ofiarowywać jajka w kobiałce, jagody, etc.

Pastuszkowie (klęcząc, chórem śpiewają):

Ach ubogi żłobie, cóż ja widzę w tobie,

Droższy widok niż ma niebo, w maleńkiej osobie.

Zbawicielu drogi, takżeś to ubogi?

Opuściłeś piękne niebo, zstąpiłeś w barłogi.

O jedyne Dziecię, wyjawże na przecie,

Kto Cię złożył w tej jaskini, kto odbiegł na świecie?

Pójdź do naszej chatki, damy Ci dostatki,

Puchem okryjemy, głód Twój ukrócimy.

(Z gromady pastuszków wychodzi stary Grzegorz, klęka u nóg Dzieciątka).

— 9 —