Strona:Eliza Orzeszkowa - Marta.djvu/53

 — Eh bien! Mame! zwróciła się do gospodyni domu, skończ pani zemną; mam do powiedzenia kilka słów tylko. Kiedy hrabina przyjedzie?
 — Za dni kilka.
 — Pisałaś pani do niej o warunkach, jakie położyłam?
 — Tak, i pani hrabina je przyjęła.
 — Więc moje czterysta rubli są pewnemi?
 — Najzupełniej.
 — I małą siostrzenicę moją będę mogła mieć przy sobie?
 — Tak.
 — I będę miała osobny pokój, osobną sługę, konie do przejażdżki, kiedy zechcę, i dwa miesiące wakacyi?
 — Na wszystkie warunki te zgodziła się pani hrabina.
 — To dobrze, powstając rzekła Francuska, za kilka dni przyjdę dowiedzieć się znowu o przyjeździe pani hrabiny. Jeżeli jednak za tydzień nie przyjedzie, lub nie przyśle po mnie, zerwę umowę. Czekać dłużej nie chcę i nie potrzebuję. Mogę mieć miejsc podobnych dziesięć. Bon jour, Madame.
 Kiwnęła głową gospodyni domu, Marcie i odeszła. U progu nasunęła na głowę pąsowy kapiszon i otwierając drzwi, zanuciła fałszywie francuską piosenkę. Marta po raz pierwszy