Strona:Edmund Jezierski - Ludzie elektryczni 02.pdf/7

był gotów, akumulator naładowany elektrycznością, wystarczającą na dwadzieścia cztery godziny, tak że należało tylko zajmować miejsca w gondoli i jechać.
 Henryk chwilę się wahał w wyborze towarzyszów podróży. Sam obawiał się jechać, ze względu na to, że pomoc czynna mogłaby być potrzebną, a on, kierując jednocześnie aeroplanem, nie mógłby jej udzielić.
 Wybrał więc z pośród zajętych pracą przy wznoszeniu nowego miasta jednego, najzręczniejszego i dobrze umiejącego władać bronią, i z nim oraz z Dżemilem zajął miejsce w gondoli aeroplanu.
 Rządy nad wszystkiem zdał czasowo w ręce pana Józefa i Abdula, ich opiece zlecając dozór ogólny.
 Gotowe wreszcie wszystko...
 Aeroplan z rozpostartemi olbrzymiemi skrzydłami stoi na płaszczyźnie, a lekkie drgnięcia, lekkie poruszenia skrzydeł świadczą o krążącem w niem życiu, nadanem mu przez prąd elektryczny, przebiegający z motoru po wszystkich częściach jego.
 Czeka tylko, by potężną wolą człowieka poruszony, wznieść się mógł w przestworza...
 Wreszcie ostatni badawczy rzut oka bada całość, pożegnanie, i potężny ptak skrzydlaty wznosi się majestatycznie do góry, żegnany okrzykami, pozostałych na ziemi.
 Wślad za nim biegną gorące i szczere życzenia powodzenia, rychłego powrotu z od-