Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/130

twierdzenie obietnicy, danej przez Piotra, poparcia przy okazji pretensji jego do korony szwedzkiej. Wszystko to było winno znaleźć właściwe miejsce w testamencie carycy, którego nowy tekst opracować miał Bassewicz. Mienszykow wziął na siebie troskę o zdobycie na nim podpisu carycy. Wreszcie z miljona rubli, przeznaczonych dla księżnej Holsztyńskiej, faworyt wymówił dla siebie 60.000 rb., nie spodziewając się, że wkrótce może być pociągnięty do odpowiedzialności za to oszukaństwo.
 Wszystko to rozgrywało się w pierwszych dniach maja. Katarzyna umarła i natychmiast testament, ustalający prawa Anny i Elżbiety na wypadek, gdyby Piotr Aleksiejewicz zmarł bez następcy, został przeczytany w obecności członków rodziny carskiej, członków Rady Najwyższej, Senatu, Synodu i Generalicji. Testament wyraźnie naruszał prawo następstwa tronu, ustanowione przez Piotra I, jak również i prawo naturalne, nie wspominając zupełnie o prawnych córkach Iwana, starszego brata, przed któremi dane było pierwszeństwo nieprawym córkom młodszego brata.
 Sapieha, który nie odchodził od śmiertelnego łoża carycy, twierdził, że ona nic nie podpisywała.
 Inni znów twierdzą, że w chwili, gdy caryca konała, a książę Holsztyński napróżno groził strażom, wzbraniającym mu na rozkaz Mienszykowa