Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/125

cesarzowej niemieckiej, co dla przedstawiciela Niemiec stwarzało sytuację uprzywilejowaną.
 I oto tenże, hrabia Rabutin, znalazł wyjście z tej trudnej sytuacji.
 Mienszykow miał dwie córki, co do których nosił się z nader górnymi zamiarami. Odmówił ręki jednej z nich księciu Anhalt Desau, pod pretekstem, że matka jego była zbyt niskiego pochodzenia. Mówiono, że była córką aptekarza.
 Starsza, piękna, zgrabna i skromna, według słów współczesnych, — Marja Aleksandrówna, od roku 1727 była narzeczoną Piotra Sapiehy. Uwielbiała swego narzeczonego, mimo wad jego, co się wcale nie podobało Katarzynie, która wciąż odraczała zaślubiny.
 Naraz caryca zdecydowała się zerwać projektowane małżeństwo zupełnie i wydać za Sapiehę swoją siostrzenicę, Skawrońską, prawdopodobnie spodziewając się, że ta nie będzie tak zazdrosną o męża.
 Sapieha uległ woli carycy, lecz Mienszykow skarżył się, mówił o wynagrodzeniu, jakie mu są obowiązani dać, i akurat w porę nawinął się Rabutin, wyjawiając mu swój projekt, na myśl o którym faworyt, pomimo swej bezgranicznej ambicji, nawetby nie wpadł.
 W każdem innem państwie projekt podobny uważanyby był za szaleństwo; lecz zręczny dyplomata wiedział z kim ma do czynienia.