Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/123

stawiała twórców jej karjery w dość trudnej sytuacji.
 Gdyby następcą został syn Aleksieja, lub jedna z córek Piotra, jednakowe niebezpieczeństwo groziło Mienszykowowi lub Tołstojowi, gdyż ze strony męża księżnej Holsztyńskiej nie mogli się spodziewać niczego dobrego.
 Siostra jej, Elżbieta, którą napróżno starali się wydać za mąż do Francji, znalazła w r. 1726 partję znacznie mniej świetną, i również w rodzinie holsztyńskiej. Narzeczony jej, cioteczny brat jej szwagra, brat jednego z niezliczonych pretendentów na tron Kurlandzki, a tymczasem biskup protestancki Lubeki, umarł przed ślubem i sprawa pozostała nierozstrzygniętą. Człowiek, za którego Elżbieta mogła wyjść z czasem za mąż, mógł również okazać się wrogiem.
 Osterman, przyszły mąż państwowy, zaczynający się już wysuwać na pierwsze miejsce, zaniepokoił faworyta i jego przyjaciół propozycją połączenia obydwóch gałęzi rodu Piotra, przez małżeństwo między ciotką a bratankiem, między Elżbietą a synem Aleksieja.
 Cerkiew nie pozwalała na podobny związek, lecz samo już powstanie takiego, niemożebnego do urzeczywistnienia projektu, wskazywało, o czem wszyscy przekonani byli, że młody carewicz nie może być ominięty po raz wtóry.