Strona:E. W. Hornung - Pod lufą pistoletu.pdf/18

 Fitch usłuchał rozkazu.
 — Doprawdy, nie... nie mogę zrozumieć — wybąkał niepewnym głosem — pocoś ty przyszedł do mnie?
 — O tak, nie możesz zrozumieć! — drwiąco zawołał Kattermol.
 — Gdybym był na twojem miejscu, to uciekłbym gdziekolwiek bądź, ale nie tu, gdzie mnie dobrze znają.
 — Uciekłbyś tam, gdzie cię nie znają? A więc ty wiesz, stary, żem uciekł z więzienia?
 — Właśnie przed chwilą wyczytałem o tem w tej oto gazecie...
 — Ahaha, pojmuję! Więc to o tem mówiłeś sam do siebie w chwili, kiedym uznał za dość bezpieczne opuścić twoją zimną sionkę. Toś ty mnie tak przeklinał! A jednak mówisz, że nie wiesz, pocom tu przyszedł! O, wiesz ty dobrze po co! Tak, tak, wiesz doskonale!
 Zbieg usiadł na stole kuchennym i bacznie spoglądał z góry na siedzącego w fotelu i drżącego całem ciałem starca.