Strona:Dzieje Galicyi (IA dziejegalicyi00bart).pdf/50

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

wał w związki małżeńskie po raz czwarty) i ofiarować jej jako podarek ślubny ozdobną szkatułę.
W r. 1820 Sejm stanowy utyskiwał »na postępujący w sposobie najtrwożliwszym upadek« Galicyi i prosił pokornie, »aby czynności polityczne i sądowe były załatwiane w języku polskim«.
W r. 1821 rodzina Treterów ofiarowała swe zbiory uniwersytetowi. Rektor uniwersytetu otrzymał w sejmie głos wirylny. Odbywało się śledztwo policyjne wskutek okrzyku vivant carbonari! wydanego na wałach przez kilku uczniów lwowskich.
W r. 1822 umarł gubernator Hauer, którego zachowanie się było tak poprawne, że obywatele ufundowali stypendyum jego imienia. Następcą jego był hr. Ludwik Taaffe (1823 — 1826). Na sejmie podniosły się skargi z powodu wychodźtwa ludu na Wołoszczyznę, co przypisywano niezadowoleniu wywołanemu przez agitatorów. Po energicznej mowie Józefa Dzierzkowskiego, »skarbnika korony«, o niedomaganiach Galicyi, wysłano do Wiednia deputacyę. Zaniesiono wówczas po raz pierwszy prośbę o instytut kredytowy w celu zaradzenia upadkowi finansowemu. Wyliczono przy tej sposobności 52 rodzaje podatków opłacanych w Galicyi. Rok 1822 pamiętny też jest dla sceny i literatury polskiej — Kamiński wystawił we Lwowie pierwszą komedyę Fredry »Mąż i żona«.
W roku 1825 odwiedził Galicyę arcyksiążę Franciszek Karol, ojciec ces. Franciszka Józefa, a następnie zawitał do Lwowa cesarz Franciszek, dążąc do Czerniowiec na spotkanie się z cesarzem Aleksandrem. Towarzyszył mu Metternich, który zachorował w podróży i musiał dłużej zatrzymać się we Lwowie. W listach do żony, ubolewał kanclerz nad biedą galicyjską, prowadząca »pauvres gens« do ruiny, gdyż mimo produktywności kraju niszczy go brak możności wywozu. Upadek cen był tak wielki, że funt mięsa kosztował we Lwowie 3 krajcary, a na prowincyi krajcara. Brakło Stanom pieniędzy na założenie szkoły weterynarskiej, a nawet na subwencyę dla teatru.
W r. 1824 nabyto dla uniwersytetu z funduszów stanowych folwark Friederikenhof, aby prowadzić w nim wzorowe gospodarstwo pod kierunkiem profesora rolnictwa. Rozpoczęto