Strona:Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare T. 10.djvu/179

Zresztą, rzecz to niepolityczna w rzeczypospolitej natury zachowywać dziewictwo. Utrata dziewictwa jest narodowem bogactwem, bo nie urodzi się dziewica bez straconego poprzednio dziewictwa. Z metalu, z którego wy ukute, kują się inne dziewice. Raz stracone dziewictwo może być dziesięć razy odnowione; ale dziewictwo na zawsze zachowane, jest stracone na zawsze. Zimny to towarzysz, precz z nim!
Helena.  Poczekam z niem jeszcze trochę, choćbym umrzeć miała dziewicą.
Parolles.  Niewiele można na jego pochwałę powiedzieć, przeciwne jest bowiem prawu natury. Stawać w obronie dziewictwa, jest to oskarżać wasze matki, co jest grzechem najoczywistszym. Kto się wiesza, jest dziewicą; dziewictwo popełnia samobójstwo, powinno też być na rozstajnych drogach grzebane, daleko od poświęconej ziemi, jak zatwardziały grzesznik przeciw naturze. Dziewictwo rodzi jak ser robaki, samo się trawi aż do ostatniego okrawka i umiera samo przez siebie pożarte. Dziewictwo prócz tego jest swarliwe, dumne, próżne, miłości własnej pełne: wszystko grzechy zakazane przez kanony. Nie chowaj go, z niem tylko stracić możesz; precz z niem! W przeciągu lat dziesięciu możesz je w dziesięcioro pomnożyć, a przyznasz, że niezły to procent, biorąc zwłaszcza na uwagę, że kapitał nie będzie o wiele gorszy. Precz z niem!
Helena.  Co robić, żeby je stracić po swojej myśli?
Parolles.  Zobaczmy. Licha sprawa. Kochać tego, który je nienawidzi. Jest to towar, który swój połysk traci w magazynie; tem mniej wart, im dłużej chowany. Pozbądź się go, póki pokupny; korzystaj z czasów popytu. Dziewictwo, jak stary dworak, nosi kapelusz wyszły z mody. bogaty lecz zarzucony, jak te spinki i dłubozęby, których dziś nikt nie używa. Lepszy daktyl w placku i zupie, niż na twarzy; a twoje dziewictwo, twoje stare dziewictwo, podobne jest do zwiędłej francuskiej gruszki: złą ma minę i smak nie lepszy, bo