Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 8 Pisma filozoficzne.djvu/14

 Trzecia leksykograficzna praca Rykaczewskiego, Słownik języka polskiego, wyszła w dwóch tomach, nakładem księgarni Behra w Berlinie w roku 1866.
 Ostatniem dziełem działu leksykograficznego jest gramatyka polska napisana po francuzku dla Francuzów. Tytuł jej taki: Grammaire de la langue polonaise, contenant les règles appuyées sur les exemples tirés des meilleurs auteurs polonais, destinée principalement à l’usage des écoles polonaises. Paris 1861. 8° str. 243.
 Z działu historycznego prac jego wyliczamy najprzód cztery rozprawy Lelewela, które w latach 1832 i 1833 przełożył na język francuzki: 1) Parallèle de l’Espagne et de la Pologne; 2) Analyse et parallèle des trois constitutions polonaises de 1791, 1808, 1815; 3.) De l’état de la culture et des sciences en Pologne, jusqu’à l’introduction de l’imprimérie dans ce pays; 4) Essai sur la legislation civile et criminelle en Pologne. Potem w r. 1861 większa pracę Lelewela, Historyą Litwy, przetłomaczył i wydał w języku francuzkim pod tytułem: Histoire de la Lithuanie et de la Ruthénie jusqu’à leur union définitive avec la Pologne, conclue à Lublin en 1569.. avec des notes du traducteur. W roku następnym przygotował do druku niezmiernie ważne dzieło: Inwentarz metryki Koronnej spisany przez wyznaczona od króla Jana Sobieskiego komissyą w r. 1681. Oryginał tego inwentarza znajduje się, jak wiadomo, w bibliotece watykańskiej, odpisów zaś kilka jest w różnych zbiorach. Z jednego takiego odpisu paryzkiego, porównanego z oryginałem, ułożonego chronologicznie, oczyszczonego z błędów i objaśnionego wielce ciekawemi notami, wydał piękne dzieło pod tytułem: Inventarium omnium et singulorum privilegiorum, litterarum, diplomatum, scripturarum et monumentorum, quaecunque in arce cracoviensi continentur. Dzieło to kosztem swoim wydała biblioteka polska w Paryżu. Ta sama biblioteka w latach następnych na inne niezmiernie cenne dzieło Rykaczewskiego swój nakład ofiarowała. Mówię tu o dziele: Relacye nuncyuszów apostolskich i innych osób w Polsce, od roku 1548—1690. Materyały do tego ciekawego i pożytecznego dzieła czerpał z bogatego archiwum ks. Czartoryskiego w Paryżu, a mianowicie z Tek Naruszewicza i zapisków Albertran-