nami, Lukulla w wojnie z Mitrydatem, i że zasłużył przez to, choćby nie był obywatelem Rzymskim, na ten chlubny tytuł.
Zabierał się także Archias do opisania wierszem konsulatu Cycerona, który pokładał może nadzieję nieśmiertelności w pieśniach tego poety. Ale przeciwnie się stało: poeta przeszedł do wiadomości potomnych wieków w obronie mówcy; albowiem, prócz dwudziestu sześciu epigrammatów, wszystkie jego dzieła zaginęły. Co do opisu konsulatu Cycerona, tego podobno Archias nie zaczął (Cicero ad Atticum, I, 10), a jeżeli zaczął, śmierć to dzieło przerwała.
Miał tę mowę Cycero za konsulatu D. Juniusza Sylana i L. Licyniusza Mureny, roku 692 od założenia Rzymu, 62 przed Chr., mając lat czterdzieści pięć.
Niektórzy przenoszą tę mowę do roku następnego, ale mylnie; bo Kw. Cycero był pretorem wraz z Cezarem 62 roku.
