zastanowić. Jeśliśmy popełnili, niemasz wątpliwości żeśmy przekroczyli prawo. Śmieszną tedy jest rzeczą zostawić w niepewności co jest wątpliwem, a sądzić to, o cz.em nikt nie wątpi. Ta uchwała senatu zapadła na żądanie wszystkich kandydatów; tak iż w niej niepodobna wyrozumieć za kim lub przeciw komu wydana została. Dowiedź tedy że L. Murena dopuścił się tych czynów, a ja ci pierwszy przyznam że prawo przekroczył.
XXXIII. Mnóstwo ludzi wyszło naprzeciw niemu, kiedy powracał z prowincyi, żeby się starał o konsulat; taki jest zwyczaj. Na czyje spotkanie w takim razie nie wychodzą? Ale jacy to byli ci ludzie? Naprzód, choćbym nie mógł zdać z tego sprawy, jestże w tem co dziwnego, że na spotkanie takiego męża, konsularnego kandydata, wiele ludzi wyszło? Więcejby się dziwić należało, gdyby nie wyszli. Jeżeli dodam, co nie jest przeciw zwyczajowi, że wielu zaproszono, byłożby o co oskarżać, lub czemu się dziwować że w mieście, gdzieśmy zwykli będąc proszeni prawie przededniem z najdalszych stron miasta przychodzić, dla odprowadzenia synów najlichszych obywateli, ludzie bez żadnej trudności poszli o trzeciej godzinie z rana[1] na pole Marsowe, zwłaszcza będąc zaproszeni w imieniu takiego jak Murena obywatela? Jeżeli się tam udały wszystkie towarzystwa dzierżawców publicznych, z których wielu tu sędziów zasiada, jeżeli między nimi widziano najznaczniejszych ludzi naszego stanu, jeżeli się stawił cały on golów na usługi lud kandydatów, który każdemu wjeżdżającemu do Rzymu rad towarzyszy, jeżeli nakoniec jeden z naszych oskarżycieli, Postumiusz, z licznym swoim orszakiem wyszedł na nasze spotkanie, możnaż się dziwić że się takie mnóstwo zebrało? Pomijam klientów, sąsiadów, plemienników, całe wojsko Lukulla[2], który owych dni na tryumf przyjechał; mówię tylko że lud nigdy nie odmawia tego dowodu bezpłatnej przychylności nie tylko zasłudze, ale nawet życzeniom kogokolwiek bądź. «Ale ta rzesza szła za nim.» Dowiedź że to
- ↑ Ponieważ rachowano dzień od szóstej, więc o dziewiątej z rana.
- ↑ Chociaż Lukullus przed trzema laty z Azyi powrócił, stał z wojskiem za bramami Rzymu, ponieważ K. Memmiusz chciał go oskarżyć o niewniesienie do skarbu zdobytych pieniędzy i niepotrzebne przedłużenie wojny, przez co powstrzymał jego tryumf, który mu dopiero za konsulatu Cycerona przyznano. Plutarch, Lucullus, 54; Cato, 34.
