cenia prawa Maniliuszowego[1], to jest porównania zasług, godności, znaczenia. Przykro to było ludziom zacnym, wziętym w swych miastach, że taki jak ty człowiek uwziął się na zniesienie wszelkich stopni godności. Chciałeś także mieć sędziów wybieranych przez oskarżyciela, aby skryte nienawiści, tlejące dotąd pod pokrywką głuchych niechęci, wybuchnęły otwarcie przeciw najlepszym obywatelom. To wszystko słało ci drogę do oskarżenia, ale zagrodziło do osiągnienia konsulatu.
Ale najcięższą ze wszystkich zadałeś sobie plagę w staianiu się o konsulat, jak cię o tem przestrzegałem, a o ozem Hortensiusz ze zwykłą Sobie powagą, wymową, mądrością wiele powiedział, i dla tego trudniej mi teraz dopełnić pozostałą część mego obowiązku; bo gdyście słyszeli przedenmą lak wiolkiegom owcę, a po nim nie mniej wymownego, dostojnego i gorliwego męża, Al. Krassa, mnie na ostatku mówiącemu nie wypada roztrząsać tej lab innej części sprawy, ale o całej mówić podług mego sposobu widzenia. Muszę tedy powtarzać prawie co oni powiedzieli, starać się jednak ile możności będę nie znudzić was, sędziowie.
XXIV. Sam, Serwiliuszu, podłożyłem, siekierę pod swój konsulat, kiedyś nabawił Lud Rzymski bojaźni, aby hatylina nie został konsulem[2], i kiedy dla przygotowania swego oskarżenia, zaniechałeś starać się o ten urząd. Widziano cię ciągnącego indagacye frasunkiem na twarze, uważano że smutni byli twoi przyjaciele, żeś zbierał świadków, żeś ich badał, na stronę odwodził, na osobności naradzał się z tymi, co mieli podpisać twoje oskarżenie[3]; co wszystko twarzom kandydatów posępności dodaje. Katylina tymczasem przechadza! się rzepki i wesoły, otoczony gronem młodzieży,
- ↑ Roku 67 trybun Maniliusz wniósł projekt o przypuszczeniu wyzwoleńców do glosowania; ale gdy się temu oparł senat, projekt nie przyszedł do skutku. Dio Cassius, XXXVI.
- ↑ Za konsulatu Cycerona Katylina starał się znowu o konsulat wraz z Sulpicyuszem, Sylanem i Mureną, a gdy go nie otrzymał, przyspieszył wyuchnienie oddawna uknutego spisku.
- ↑ Oprócz głównego oskarżyciela byli tak zwani subscriptores, którzy podpisywali oskarżenie i dopomagali w jego popieraniu. Ci naradzali się z głównym oskarżycielem względem najlepszego sposobu prowadzenia sprawy, co Cycero nazywa secessio subscriptorum. Obacz notę 22 do mowy przeciw Cecyliuszowi.
