brych chęci u ludzi? ho jeżeli na sejmikach religia takie ma znaczenie, że centurya losem wybrana do dania pierwszego głosu zawsze wszystkie inne za sobą pociąga, coż dziwnego że sława szczęśliwego człowieka, upowszechniona o Murenie takiemi mowy, przyczyniła się do jego wyboru?
XIX. kecz jeżeli to wszystko, co jest bardzo ważne, lekce ważysz, i głos miasta nad głos wojska przenosisz, nie gardź przynajmniej igrzyskami, których wspaniałość i piękne rozporządzenie twemu spółzawodnikowi wielce dopomogły. Mamże powiedzieć że lud i nicoświecone pospólstwo bardzo lubi igrzyska? Niemasz w tem nic dziwnego, ale to dosyć dla naszej sprawy; lud bowiem napełnia sejmiki; a jeżeli wspaniałe igrzyska są rozkoszą ludu, coż dziwnego że się; okazał przychylnym L. Murenie? Jeżeli my sami, którzy obarczeni codziennemi sprawy, mamy wzbroniono wszelkie rozrywki, i w samych naszych zatrudnieniach znaleźć możemy wiele innych przyjemności, lubimy igrzyska i mamy do nich pociąg, dla czegóż dziwisz się że gmin nieoświecony za niemi bieży? Mój zacny przyjaciel, L. Otlho, nie tylko miał na celu przywrócić stanowi rycerskiemu co wymagała jego godność, ale zarazem sprawić mu przyjemność; i dla tego prawo jego tyczące się widowisk z powszechną wdzięcznością było przyjęte, że temu zacnemu stanowi zapewniało wzgląd mu należny wraz z przyjemną rozrywką[1]. Igrzyska, wierzaj mi, podobają się nic tylko tym, co wyznają że ich bawią, ale i tym, co się z tem tają. Sam tego doznałem, kiedym się o konsulat starał: bo i my także mieliśmy do pokonania przeszkodę pochodzącą i widowisk, a chociaż dałem trojakie igrzyska podczas mego edylostwa[2], sprawione przez Antoniusza nabawiły mię niemałej niespokojności. Ale ty, Sulpicyuszu, któremu przypadkowo się zdarzyło żeś ich nie wyprawił, czy myślisz że twego przeciwnika teatr srebrny[3], z którego żartujesz, mało ci zaszkodził?
XX. Dajmy jednak że wszystko jest równe między wami, że trudy
- ↑ L. Roscyusz Otho trybun przeprowadził prawo wyznaczające rycerzom oddzielne od ludu na teatrach miejsce, czternaście rzędów ławek za senatorami. Livius, Epitome, 99. Plutarch, Cicero, 18.
- ↑ Obacz drugą mowę przeciw Werresowi, V, 14.
- ↑ Rusztowanie ruchome, pegina, podnoszące się i opadające wraz z aktorami, wyłożyć kazał Murena srebrem ważącem 124 funtów. Plinius, XXXIII, 3.
