Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 2 Mowy.djvu/257

WSTĘP DO MOWY

ZA L. LICYNIUSZEM MURENĄ.

 Zaledwie Katylina po pierwszej mowie Cycerona z Rzymu ustąpił i stanął na czele swojej drużyny w Etruryi, kiedy Murena został zapozwany o otrzymanie konsulatu sposobami prawem zakazanemi. Lubo Cycero, nie mając jeszcze żadnych przeciw innym spiskowym dowodów, całkiem był wtenczas zaprzątniony dalszem śledzeniem i dociekaniem ich tajemnych czynności, znalazł jednak wśród tak ważnych i pilnych zatrudnień dosyć czasu do zajęcia się sprawą Mureny, i dla ważnych bardzo przyczyn podjął się jego obrony.
 L. Murena z miasta municypalnego Lanuwium, którego ojciec prowadził drugą wojnę z Mitrydatem i zasłużył na honor tryumfu, był kwestorem, potem legatem Lukulla w trzeciej wojnie z tymże królem, następnie został pretorem, nakoniec wraz z Sylanem konsulem na rok 62. Jeden z jego spółzawodników, Serwiusz Sulpicyusz, najsławniejszy prawnik swego wieku, przyjaciel Cycerona i towarzysz jego podróży do Rodu (Cic. Brutus, 41, 42), zapozwał Murenę, jakoby przez przekupstwo i inne niedozwolone sposoby konsulat otrzymał. Dopomagał w tem oskarżeniu Sulpicyuszowi sławny Kato, na rok także 62 trybunem ludu wybrany. Łączyła Cycerona z jednym i z drugim ścisła przyjaźń. Do pierwszego często pisywał (Epist. fam. IV, 1-6, 12, XIII, 17-28): drugi, którego cnotę głęboko poważał, w kilka tygodni po tej sprawie uwielbiał w mowach publicznych jego zasługi w konsulacie położone, ojcem ojczyzny go nazwał.
 Sam Cycero w ciągu swego urzędowania obostrzył prawo na otrzymujących urzędy szafunkiem pieniędzy pomiędzy wyborców, dodając do kar innemi prawami przepisanych dziesięć lat wygnania. Mimo to jednak stanął w obronie Mureny, częścią dla tego że on odsądził od konsulatu Katylinę, częścią że w nim widział człowieka zdolnego do przytłumienia w roku następnym wszczętego przez niego rozruchu. Te same zapewne względy skłoniły najdostojniejszych senatorów, Lukulla, Hortensiusza i Krassa, do wstawienia się za Mureną. Nie