deka mąki i dwóch jaj, polać je łyżką masła, przetrząść z niem dobrze, aby się nie pozlepiały. Zasmażyć łyżkę masła z łyżką mąki, rozprowadzić paroma szklankami rosołu z dróbek, wlać w to smak, w którym się dusiły śliwki, nakoniec przed samem podaniem, krew doskonale utartą. Sos ten powinien być słodko-kwaśny; jeśli brak cukru lub octu — doprawić. Na półmisku ułożyć pośrodku dróbka, wkoło łazanki, dokoła łazanek śliwki, i polać to wszystko sosem, którego powinno być bardzo obficie.
Bardzo dużą i białą wątróbkę gęsią wymoczyć przez noc w mleku. W głębokim ogniotrwałym garnku rozpuścić sporo gęsiego szmalcu, włożyć weń wątróbkę, soląc ją w chwili włożenia do tłuszczu, garnczek przykryć papierem i dusić wolniutko kwadrans w niezbyt gorącym piecu. Wątróbkę wyjąć i przechować przykrytą. Do szmalcu włożyć drobniuchno pokrajaną cebulę i tak samo pokrajane winkowate jabłko, parę ziarn białego pieprzu i listek; przesmażyć dobrze razem, aż jabłka i cebula stracą surowiznę. Wątróbkę pokrajać na plastry (powinna być blado-różowa we środku), ułożyć w formie od strassburskiego pasztetu i zalać szmalcem, aby pokrył. Zastudzić dobrze na lodzie. Można trzymać latem dni kilka, zimą — kilka tygodni. Podawać, jako przystawkę, lub zamiast pasztetu, czy majonezu po zupie.
