rzeniu jakiej książki do nabożeństwa. Dawać je można tylko wtedy, kiedy się grzbiet ma obłożyć skórką; pod płótno wałków dawać nie warto, gdyż w tych miejscach, gdzie one są, nierówno się płótno obciąga, a później prędko się przeciera i niszczy.
Pokrywać tekturę, czyli robić wierzch oprawy, można w rozmaity sposób, stosownie do lepszej lub prostszej oprawy. I tak: albo się pokrywa całą książkę skórą; albo całą w płótno angielskie; albo grzbiet w skórę, a boki w płótno; albo grzbiet w płótno, a boki w papier; albo wreszcie — grzbiet w byle jaki karton, a boki w lichy papier. Oprawiając w płótno, warto wszystkie cztery narożniki książki owinąć w skórę, bo one zwykle prędko się drą i łamią; oprawiając zaś w papier, narożniki trzeba owinąć płótnem angielskiem lub kartonem zwyczajnym (podszewką).
Natnij więc cienkiej, skórki lub płótna tyle kawałków, ile ci potrzeba, — szerokich na jeden cal w kwadrat, posmaruj klajstrem i przykładaj na samych rogach tekturek. Uważaj przytem, aby na sam rożek wypadały nie rogiem również, lecz środkiem jednego brzegu, zwłaszcza tego, który jest szerszy, i niech będą o tyle wypuszczone ponad tekturę, aby ją po zawinięciu mogły zakryć w samym kancie, oraz spód cokolwiek. Staraj się wykonać tę robotę ładnie, umiejętnie, elegancko.
Gdy chcesz książkę obłożyć skórą, to skórę dobrze
