Przejdź do zawartości

Strona:Domowa nauka oprawiania książek z rysunkami.djvu/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Jak już mówiłem, równość książki w grzbiecie powinna być jak najdokładniejsza. Więc przed pociągnięciem klejem należy arkusze starannie urównać, stukając grzbietem i górnym brzegiem w stół; jeżeli zaś oku swojemu nie dowierzasz, to sprawdź równość małą węgielniczką. Tak urównany grzbiet pociąga się od końca do końca ciepłym i dość gęstym klejem stolarskim, bacząc, że lepiej go dać zawiele, niż zamało. Po posmarowaniu klejem, przyłóż okrawek byle jakiego papieru, stuknij lekko w stół, aby pasek przycisnąć i książkę urównać.
Książkę oklejoną kładzie się na desce i suszy na cieple, (ale niewielkiem, bo od gorąca klej pęka i odpada). Suszyć można kilka książek na jednej desce, lecz, dla uniknienia zlepiania się, trzeba je odwracać grzbietami.

Obrzynanie.

Obrzynanie książek ze wszystkich trzech brzegów nadaje im wiele piękności i ozdoby, zdejmie się bowiem wszelki brud oraz urówna kartki nierówne, poszarpane i t. p. To samo jednak oberznięcie, wykonane niezręcznie, niezgrabnie, nieumiejętnie, może książkę bardzo oszpecić. Kto bowiem nie umie tego zrobić dobrze, urznie jeden brzeg zawązko a drugi zaszeroko, jeden róg zostawi zadługi, a drugi zakrótki, urznie czasem z literami, poszarpie, narobi górek, dołków i t. p. — Otóż, zanim się weźmiesz do obrzynania książki, wymierz ją wprzódy starannie i porób znaki w tych miejscach, którędy ma pójść nóż. Więc,