Strona:Deotyma - Panienka z okienka.djvu/356

 — A! To ten Judasz? Ten Ollender heretyk? Dawać go tu, niech go przepłazujem...,.
 Tylko Pan Władysław był odmiennego zdania.
 — Mości Panowie, dajcie pokój. Żeby tak na mieście, to i owszem, — ale tu, w tym domu, wobec białéj płci, niepozwolę.....
 Kornelius czując zbierającą się nad nim burzę, przystąpił do Pana Rajcy, i wyjąkał:
 — Herr Meister..... u nas w Amsterdamie.....
 — Aha, już wiem co chcesz powiedziéć. U was w Amsterdamie, ludzie raz zabici, już więcéj nie wstają?
 — Nie, Herr Meister, ja nie to chciałem powiedziéć, jeno to, że w Amsterdamie jest porządnemu człowiekowi lepiéj niż w tym przeklętym Dantzigu. Głupstwo zrobiłem żem opuścił moje dobre miasto! Herr Meister, dziękuję za służbę, dziś jeszcze wyjadę, i już noga moja u was nie postanie.
 Twarz Pana Schultza wyraziła szczere zasmucenie, i z ust jego już wydarły się żałosne słowa:
 — O! Korneliusie, nie rób-że mi.....
 Ale w téj chwili spotkał spojrzenie Pani Flory, a spojrzenie musiało być bardzo wymowne, bo nagle zamilkł, i zakłopotany spuścił oczy, z czego można było wywnioskować, że trafiła kosa na kamień, i że trzęsący dotąd wszystkiém Pan Majster, odtąd już będzie tylko czeladnikiem u Pani Majstrowéj.
 Kornelius, przez nikogo nieprzytrzymywany,