Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/538

 

28 

— Owy najwyższy namiestnik przyrody^[1],

Który odstrzela światu boże raje
I blaskiem swoim znaczy godzin chody,

 

31 

Przyszedłszy na te dwu kręgów rozstaje

Zaczął posuwać się spiralnem kołem,
Po którem chodząc, co dzień raniej wstaje.

 

34 

Już byłem w słońcu, lecz jak w nie wpłynąłem,

Tegom nie dostrzegł; tak człowiek nie zbieży
Wybłysku myśli, jeno z myślą społem.

 

37 

O! w jaki blask się ustroiła świeży^[2]

Ona, po stopniach piękności wodząca
Szybciej, niż miarą czasu się wymierzy

 

40 

I jaka była cała jaśniejąca!

A już mi sztuki i dowcipu braknie,
By rzecz opisać, widną wewnątrz słońca

 

43 

W blasku nie barwie; pod piórem mi blaknie

Obraz i słowa stają się nieskładne;
Lecz ten uwierzy, kto oglądać łaknie^[3].

 

46 

Nie dziw, że w takich wyżynach nie władnę

Pamięcią, by z niej mieć wiernego świadka:
Wzwyż słońca oko nie wybiegło żadne.

 

49 

Tam mi jawiła się czwarta czeladka^[4]

Boża, którą już wieczyście nasyca
Odkryta Trójcy najświętszej zagadka.

 

52 

Więc Beatrycze: »Wznieś dziękczynne lica,

Słońce aniołów^[5] chwal, że szczęsnej pory
Tym dotykalnym cudem cię zaszczyca«.

 

55 

Nigdy człek w sercu nie był taki skory

Do uwielbienia Boga, ni tak chętny
Dank mu wdzięczności składać i pokory,

1. W. 28—33. namiestnik przyrody, — słońce. Według systemu Ptolemeusza słońce idąc od jednego zwrotnika ku drugiemu, posuwa się po linii spiralnej. W tej chwili posuwa się od zwrotnika Koziorożca ku zwrotnikowi Raka, od wiosny ku latu.
2. W. 34—37. Dante i Beatrycze wpływają w glob słoneczny; poeta poznaje swe wyniesienie po wzmożonym blasku Beatryczy.
3. W. 37 45. Przez zmianę interpunkcyi u innych komentatorów otrzymują sens odmienny.
4. czwarta czeladka, święci czwartej sfery.
5. Słońce Aniołów, tj. Boga.