W straż tej kolaski pięknej zostawiona,
Którą Zwierz przywiózł jeden w dwuistności.
Każda z nich w ręce jasny lichtarz dzierży,
Nietrwożny Austru ani Akwilona.
Obywatelstwo wieczne w onym Rzymie,
Gdzie to sam Chrystus był pierwszym z rycerzy[3].
Na rydwan patrzaj; co tutaj się stanie,
Wróciwszy na dół, opiszesz w swym rymie«.
Wypełniający, cokolwiek poleci,
Wzrok i uwagę wieszam na rydwanie.
Piorun z za gęstej obłoków osnowy,
Skoro się w sferze płomienia roznieci,
Ptak[4] i obszarpał na jabłoni korę
I omuskał z niej kwiaty i liść nowy.
Wozu; tak w okręt tłuką wodne masy,
Rozkołysane w nawałniczną porę.
Wkradł się Lis,[5] cały wychudzony czczością
I na potrawę niezaznaną łasy.
Od pani mojej naganą surową,
Pierzchł, ile znieść go mogły chude kości.
- ↑ na ziemi szczerości, tak nazwany Raj ziemski.
- ↑ W. 97—9. Siedm Nimf, tj. siedm cnót, które trzymają w ręku świece, niezgaszone żadnym podmuchem.
- ↑ W. 101—3. Beatrycze zapowiada Dantemu, że zamieszka w Rzymie niebieskim, tj. w Niebie, gdzie Chrystus był i jest pierwszym cives romanus.
- ↑ jowiszowy ptak, tj. Orzeł. Wizja wzięta z Ezechiela, XVII, 3 i nast., gdzie orzeł przedstawia króla babilońskiego, prześladowcę Żydów. Tutaj wyobraża cesarzy rzymskich, Nerona i Dioklecjana, prześladowców Kościoła.
- ↑ Lis wyobraża ogólnie herezje, czyhające na popsucie dogmatu; Beatrycze-teologia karci je i odpędza.
