Ta strona została uwierzytelniona.
PIEŚŃ VI.
1
Kiedy zakończy grę kosterów grono,Pobity jeszcze nie wstając od stoła
Próbuje rzutów z twarzą nachmurzoną.
4
Zwycięzcę gawiedź prowadzi wesoła:Ten bieży naprzód, a ten z tyłu goni,
Ten mu zabiega z boku, a ten z czoła.
7
On idąc, temu i temu się skłoni;Da na odczepne, gdy kto zbyt naciska
I tak od ciżby natrętnej się broni[1].
10
Tak szedłem, a tłum następował z blizka;Tu przyrzekając, tam skłaniając głowy.
Umykałem się z pośród zbiegowiska.
13
Oto Aretyn[2], ten co mu z surowejRęki śmierć zadał Ghin Tacco zuchwały;
Inny utonął[3] idący na łowy.
16
Tam ręce w górę wzniósł, błagalny cały,Frydryk Novello[4]; Pizańczyk z nim czwarty,
Który przyczynił Marzukowi chwały.
19
Widziałem Orsę[5]; przy nim duch wydartyCiału, jak świadczył sam, z cudzej potwarzy,
Nie z własnej winy pokarania wartej.
22
Piotr de la Brosse[6] to był; a niechże zważyBrabantka, póki ziemski byt ją cieszy,
Aby nie zaszła między brzydsze twarzy.
25
Gdym z owej duchów otrząsnął się rzeszy,Co dba tak wielce o modlitwę ludzi,
W nadziei, że im zbawienia przyspieszy,
- ↑ W. 1—9. Cały ten obraz znajduje się w jednej książce prawnika bolońskiego Odofreda (um. 1265 r.), ale mógł równie należeć do tradycji figur retorycznych.
- ↑ Aretyn: Benincasa da Laterina, sędzia w Arezzo, skazał na śmierć jednego lub dwu krewnych Ghina di Tacco za rozboje na publicznej drodze, których dokonywali, wypadając z pewnego zamku w Maremmie, zabranego gminie seneskiej. Kiedy Benincasa został sędzią w Rzymie, Ghino wpadł do sali trybunału i zabiwszy, uniósł z sobą odciętą głowę swego wroga.
- ↑ Inny utonął. Cione lub Guccio Tarlati di Pietramala utonął w Arnie, ścigając wrogów swych, Bostolich z Arezzo.
- ↑ Fryderyk Novello, syn Gwidona Novello, zabity od jednego z Bostolich pod Bibienną 1289 lub 1291 r. — Pizańczyk: Farinata degli Scornigiani, syn Marzuka. Ten Marzucco jadąc raz konno, napotkał w Maremnie olbrzymiego węża; za ocalenie ślubował wstąpić do zakonu Minorytów (Franciszkanów). Potem, kiedy syn jego, Farinata, zginął z ręki pewnego obywatela pizańskiego, do tego stopnia stłumił w sobie żądzę zemsty, iż zawarł pokój z wrogami swego rodu, a nawet na znak pokory, miał ucałować rękę zabójcy.
- ↑ Widziałem Orsę: według jednych jest to Orso degli Alberti, zabity od krewnych; inni sądzą, że jest to Napoleon da Cerbaia, zabity od swego wuja.
- ↑ W. 22 i nast. Piotr de la Brosse, sekretarz króla francuskiego Filipa III, z poduszczenia królowej, Marji brabanckiej i dzięki nienawiści dworzan oskarżony o zdradę stanu, został skazany na śmierć 1276 r. Królowa Marja umarła dopiero 1321 r.
