Ta strona została przepisana.
Lekcja I.
§. 1. Alfabet Volapük’a składa się z 27 liter: a, e, i, o, u, ä, ö, ü,; b, p, d, t, v, f, h[1], y, g, k, l, r, m, n, s, j, c, x, z.
§. 2. Wymowa jest taka sama jak w polskim języku z wyjątkiem:
§. 3. ä = e [ö = e (przeciągłe)] [ü = franc. u (mur)] [v = w] y = j [j = sz] [c = cz] [z = c].
Przykłady.
vol = wol, świat
vom = wom, kobieta
vat = wat, woda
yel = jel rok
yag = jag polowanie
yub = jub okrzyk, radość
jad = szad cień
jap = szap ostrość, wysypka
jön = szen piękność
cal = czal powołanie
cel = czel wiśnia
cil = czil dziecko.
zül = cül, dziewięć
zen = cen, popiół
zemet = cemet, centymetr.
vom = wom, kobieta
vat = wat, woda
yel = jel rok
yag = jag polowanie
yub = jub okrzyk, radość
jad = szad cień
jap = szap ostrość, wysypka
jön = szen piękność
cal = czal powołanie
cel = czel wiśnia
cil = czil dziecko.
zül = cül, dziewięć
zen = cen, popiół
zemet = cemet, centymetr.
§. 4. W Volapük wszystkie litery się wymawiają, i czytają. Każda głoska posiada tylko jeden znak a każdy znak jedną głoskę. Akcent należy położyć na ostatniej zgłosce słowa: np. menad ludzkość, solatilinkip, tandeciarz. W Volapüku używa się
- ↑ Ks. Schleyer ˘ oznacza przydechowe h — ja zaś zaprowadzam literę h, w ślad za prof. Kerckhoffem.
