Strona:Czary i czarty polskie oraz wypisy czarnoksięskie.pdf/93

rozpłynie, z gęstszej materji czynimy maść, naszej nauce potrzebną i pojazdom służącą; rzedszą zaś napełniamy flaszkę abo bukłażek, z którego gdy się kto napije, przydawszy nieco ceremonji, zaraz stawa się uczestnikiem i uczonym w naszej sekcie.
 Do tegoż służy i ten sposób jaśniejszy i do rozumienia snadniejszy. Młodzieniec abowiem niektóry, z żoną swoją czarownicą pojmany do berneńskiego sądu i w osobną wieżę od żony swojej wsadzony, rzekł: gdybym mógł za moje zbrodnie odpuszczenia przed Bogiem dostąpić, wszytko co strony czarów wiem z chęciąbym objawił, abowiem widzę, że mi umrzeć przydzie. Gdy tedy od ludzi uczonych przy sobie stojących słyszał, że może odnieść dostateczne odpuszczenie grzechów, jeśliby za nie z serca żałował, usłyszawszy to, z chęcią się na śmierć gotował i sposób pierwszej zarazy objawił. Taki, mówi, porządek jest, którym i ja zwiedziony jestem.
 Naprzód potrzeba, żeby w dzień niedzielny, pierwej niż woda święcona będzie, uczeń nowy z mistrzami do kościoła wszedł i tam przed nimi wyrzekł się Chrystusa P., jego wiary, chrztu i Kościoła powszechnego.
 Potem powinien przysięgę, uczynić magisterkowi, tak abowiem szatana, a nie inaczej zową. Gdzie wiedzieć trzeba, iż ten sposób z inszemi wyżej opisanemi zgadza się. I nic to nie wadzi, że szatan podczas obecnie bywa przy oddawaniu sobie przysięgi, a podczas nie; sztucznie abowiem na ten czas postępuje, bacząc sposobność nowego ucznia, któregoby podobno obecnością swoją, jako nowotnego, odstraszył dla bojaźni, tedy przez jemu znajome i towarzysze jego łatwiej go rozumie przywieść do zezwolenia.
 Dlategoż go na ten czas magisterkiem nazywają, gdy go obecnie niemasz, żeby ucznia nie tak bojaźń dla małego uważenia mistrza zjęła. Nakoniec pije z bukłaka namienionego, co uczyniwszy natychmiast poczuje w sobie umiejętność sposobów postępowania w przedniejszych sprawach naszej sekty. Tym sposobem ja jestem zwiedziony i żona moja, o której wiem, że jest tak uporna, że w ogień będzie wolała wnijść, aniżeli cokolwiek prawdziwie powiedzieć. Ale niestetyż oboje winni jesteśmy.