w wannie oczarowanego, krzyże czynić wszędzie olejem poświęconym po jego ciele. Także kłokotkowem drewnem, a nie inszem, w kadzi mięszać, kiedy piwo abo męty nie wschodzą. I inne plotki rozmaite, nie egzorcyzmom ale zabobonom podobniejsze, których wstyd i sromota nie dopuści mianować, choć się prywatnie częstokroć nad oczarowanym odprawują.
Miały czarownice na jeden dom i familję zacną chrap, że im bardzo niechętny był, a nie było też komu. W tym domu gospodyni gotowała się do kąta. Za zgodną instancją czarownic jedna swojemu czartowi przykazała pod testą, aby jakim sposobem struł one w niej potomstwo, już na czasie będącej. Robił co mógł bies, ale nie miał przystępu, bo, jako mówił, nawieszała była na sobie plotek i wymysłów. Pilnował jednak, aż raz ona pani, zażywając wanny, złożyła z siebie relikwiarz i wyszedłszy z wanny, z ziółmi święconemi narządzonej, nie pomniała go znowu na noc włożyć na szyję. Około północy, jakoby ją kto w żywot uderzył, zaczem zawoła na małżonka, powie o uderzeniu i że już więcej dziecięcia nie czuje w sobie. Nastąpią bóle, wyda potomka, ale świeżo zmarłego. Co potem niedługo taż czarownica na się wyznała dobrowolnie, o co innego wkrótce pojmana.
Powiadają też o niektórych obłudach szatańskich w Norwegiey, gdzie Lapończykowie mają tam z nimi (z djabłami) wielkie pospolitowanie i używają ich w służbach swoich. A ci tam jakoby osoby ludzkie są, mają w brodzie trzy warkocze, którzy gdy się rozgniewają a szkodzić chcą, tedy jeden warkocz gdy rozplotą, wnet srogie zaburzenie morza stanie się. Jeśli drugi warkocz, tedy wielkie nawałności już jako góry nawyższe podniosą się. A jeśli trzeci, tedy już aże do nieba morska woda i z piaskiem pomieszawszy się już będzie się burzyć i będące na morzu potopi wszystkie.
