Strona:Cyd.djvu/032

DON GOMEZNie mierz mnie swoją miarą.

Jestem wyższy nad tłumy.
Gróźb serce się nie lęka,
ani nie lęka gromu.
Czyjaż go rzuci ręka?
Mogą mię losy skazać
na nędzy cierpką dolę,
lecz to zachowam zawdy:
honor i własną wolę.

(Don Arias odchodzi).
SCENA 2.
DON GOMEZ, DON RODRYGO.

DON RODRYGODwa słowa hrabio.

DON GOMEZ Słyszę.

DON RODRYGO Don Diego ci znany?

Wszak to wiesz: jak powinien być poszanowany?

DON GOMEZWiem. Być może.

DON RODRYGO Być może? To wam i przypomnę:

jako ramię Don Diega bywało niezłomne;
Jako był rówien tobie.

DON GOMEZ Być może — nie pomnę.