z konia i wody zaczerpnie, — odparła służąca — nie jestem twoją sługą...
Zeszła więc znowu i napiła się wody wprost ze strumyka, szepcząc: Ach, mój Boże!
I znów ozwały się krople krwi; — Jeśliby twoja matka to widziała, pękłoby jej serce.
Ale, podczas gdy królewna piła wodę, wypadła jej zza gorsu chusteczka kroplami krwi nasycona i popłynęła wdal. Nie spostrzegła tej straty królewna, ale sługa widziała to wszystko i ucieszyła się mocno.
Wiedziała zła dziewczyna, że teraz straciła królewna wszelką moc i co jej rozkaże, uczyni.
— Nie wchodź na Faladę! — krzyknęła na królewnę, gdy ta chciała dosiadać swego konia, — Falada moja, twym koniem jest szkapa, na której mi jechać kazano.
Przedtem jednak przebierz się w moją odzież, a daj mi swoją.
Strona:Bracia Grimm - Gęsiareczka.djvu/8
Ta strona została uwierzytelniona.
— 6 —
