Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Londyński).djvu/77

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

podziękować, i ona i siostry jeszcze bardziej zaczęły dokuczać dziewczynie, że udało się jej to zrobić, czego one dokonać nie mogły.
Gdy pewnego razu stały wszystkie przed domem pod drzewem, nadjechał jakiś młody rycerz.
— Dwuoczko, jesteś tak brudna i obdarta, że schowaj się czemprędzej, bobyśmy się musiały wstydzić za ciebie.
Co mówiąc, narzuciły na nią pustą beczkę, która właśnie stała pod drzewem, a trochę zerwanych jabłek cisnęły także za nią.
Gdy się rycerz przybliżył, okazało się, że był to bardzo piękny mężczyzna, który jął się przyglądać drzewu o srebrnych liściach i złotych owocach z wielkim podziwem i zapytał:
— Do kogo należy to piękne drzewo? ktoby mi dał jedną gałązkę z tego drzewa, temu dam w zamian to, czego sam zechce.
Na to oświadczyły siostry Jednooczka i Trzyoczka, że drzewo jest ich własnością i że chętnie ofiarują mu jedną gałązkę.
Daremnie jednak obie, wśród nadzwyczajnych wysiłków, starały się ułamać gałązkę lub zerwać jabłko z drzewa.
Rycerz więc rzecze: