Strona:Bolesław Raczyński - Teorya muzyki.djvu/24

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Linie liczy się od dołu.

Forma nuty oznacza czas trwania dźwięku; miejsce zaś, w którem napiszemy nutę na pięciolinii wskazuje w jakiej oktawie należy ją zagrać.
Nuty wychodzące ponad, lub poniżej pięciolinii pisze się na dopisanych linijkach.
Na fortepianie mamy 88 klawiszy, którymi uderzamy 257 tonów, tyle zatem tonów, musimy oznaczyć nutami.
Na jednej pięciolinii nie wypiszemy wszystkich 257 znaków, do tego potrzeba dwóch pięciolinii.
Do pisania nut dla gry fortepianowej używamy dwóch pięciolinii, wyższej dla ręki prawej, niższej dla lewej.
Nuty na pięciolinii napisane, nabierają znaczenia, kiedy pięciolinię oznaczymy kluczem.
Dla nut fortepianowych używamy dwóch kluczy:
1. Klucz G zwany skrzypcowym lub wiolinowym
2. » F » basowym
Dawniej było w użyciu znacznie więcej kluczów, dziś używa się powszechnie dwu, a trzeciego do pisania nut na altówkę t. j. klucza altówkowego, czyli klucza C, albo .
Klucz oznacza, że na pięciolinii, ta sama wysokość tonu pozostaje.
I tak:
Klucz G oznacza g¹ (razkreślone)
» F » f (małe)



Klucz G obejmuje drugą linię.
» F » czwartą »