Aniół, ieden z śiedmi którzy stoiémy przed Panem.
16. A gdy to usłyszeli, strwożyli się, y drżąc padli na źiemię na oblicze swoie.
17. Y rzékł im Aniół: Pokóy wam, niebóyćie się.
18. Abowiem gdym był z wami, byłem z woléy Bożéy: tegóż błogosławćie, y śpiéwayćie mu.
19. Zdałemći się poprawdźie z wami ieść y pić: ale ia pokarmu niewidźianego, y napoiu który od ludźi oglądan bydź nie może, używam.
20. A tak czas iest abych się wrócił do tego który mię posłał: a wy błogosławćie Boga, a opowiadayćie wszytkie dźiwy iego.
21. A gdy to wymówił, zniknął z oczu ich, y więcéy go widźiéć nie mogli.
22. Tedy upadszy na oblicze przez trzy godźiny błogosławili Boga: a powstawszy opowiadali wszytkie dźiwy iego.
Słowa Tobiasza starego, któremi chwalił Pana Boya, wszytkie ktemu téz napominaiąc, prorokuie o sławnym mieśćie Jeruzalem.
1. A Starszy Tobiasz otworzywszy usta swe, błogosławił Pana, y rzékł: Wielkiś iest Panie na wieki, y na wszytkie wieki królestwo twoie:
2. Abowiem ty karzesz, y zbawiasz, przywodźisz do piekła, y zaś wywodźisz: y niémasz któryby uszedł ręki twoiéy. Deut. 32. 39. 1. Król. 2. 6.
3. Wyznawayćie Panu synowie Izrael, a w oczach narodów chwalćie go:
4. Abowiem was dla tego rozprószył między narody, które go nieznaią, abyśćie wy opowiadali dźiwy iego, y przywiedli ie do wiadomości, że niémasz inszego Boga wszechmocnego oprócz niogo.
5. Onći nas pokarał dla nieprawośći naszéy: y on nas zbawi dla miłośierdźia swego.
6. Patrzćież tedy co z nami uczynił, a z boiaźnią, y ze drżeniem wyznawayćie mu, a Króla wieków wywyższayćie w uczynkach waszych.
7. A ia w źiemi niewolstwa moiego wyznawać mu będę, że okazał maiestat swóy nad grzésznym ludem.
8. Nawróććie się tedy grzésznicy, a czyńćie sprawiedliwość przed Bogiem, wierząc że uczyni z wami miłośierdźie swoie.
9. A ia y dusza moia będźiem się w nim weselić.
10. Błogosławcie Pana wszyscy wybrani iego: obchodźćie dni wesela, y wyznawayćie mu.
11. Jeruzalem miasto Boże, skarał ćię Pan dla uczynków rąk twoich.
12. Wyznaway Panu w dobrach twoich, a błogosław Boga wieków, żeby zaś zbudował w tobie przybytek swóy, a przyzwał zaś do ćiebie wszytkie więźnie, y żebyś się weseliło na wszytkie wieki wieków.
13. Będziesz się świéćić iasną światłośćią, y wszytkie granice źiemskie będą się tobie kłaniać.
14. Narodowie zdaleka przydą do ćiebie: y dary przynosząc, będą się w tobie kłaniać Panu, a źiemię twoię za poświęcenie mieć będą. Isai. 60. 5.
15. Abowiem imienia wielkiego będą w tobie wzywać.
16. Przeklęći będą którzy by ćię
