Strona:Biblia Wujka 1840 Vol. II part 2.djvu/143

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




PROROCTWO

JONASA.



JOnas wykłada się, Gołębica. Ten pożarciem od wieloryba, śmierć y zmartwychwstanie Pańskie, a pod imieniem Niniwy, wszech narodów zbawienie figuruie. Prorokował Jonas za czasu Jeroboama króla Izraelskiego, tegoż czasu, którego Ozeasz, Amos, y Joel. O drugim iego proroctwie iest wzmianka 4. Król. 14. którego niemamy.




ROZDZIAŁ I.

Jonasa Pan śle kazać do Niniwen, on chćiał indźie w okręcie ziechać, morze się zburzyło, Jonasa winnym naleźiono, w morze wrzucono, y przestała burza.

1.Y Stało się słowo Pańskie do Jonasa syna Amathi mówiąc:

2.Wstań, a idź do Niniwe miasta wielkiego, a przepowiaday w nim: bo wstąpiła złość iego przed mię.

3.Y wstał Jonas, aby ućiekł do Tharsys od oblicza Pańskiego, y zstąpił do Joppen, a nalazł okręt który szedł do Tharsys: y dał naiem iego, a wstąpił weń, aby z nimi iechał do Tharsys od oblicza Pańskiego.

4.A Pan posłał wielki wiatr na morze, y powstała niepogoda wielka na morza, a okręt był w niebespieczeństwie rozbicia.

5.Y zlękli się żeglarze, y wołali mężowie do Boga swego: y wyrzucali naczynia które były w okręcie do morza, żeby się ulżył od nich: a Jonas zsczedł wewnątrz w okręt, y spał snem twardym.

6.Y przystąpił ku niemu stérnik, y rzékł mu: Co ty tak twardo spisz? wstań, wzyway Boga twego, owa snadź rozmyśli się Bóg o nas, a nie zginiemy.

7.Y rzékł mąż do towarzysza swego: chodźcie a rzućmy losy, a dowiedzmy się dla czego to złe na nas przyszło. Y rzucili losy: y padł los na Jonasa.

8.Y rzekli do niego: Powiedz nam dla czego to zło przyszło na nas? Co za dzieło twoie? która źiemia twoia, y do kąd idziesz, abo z któregoś ty narodu?

9.Y rzekł do nich: Hebreyczyk iestem ia, a Pana Boga niebieskiego ia się boię który stworzył morze y suchą.

10.Y zlękli się mężowie strachem wielkim, y rzekli do niego: Cóżeś to uczynił? (bo się dowiedźieli oni mężowio że od oblicza Pańskiego uciekał, bo im był powiedział.)

11.Y rzekli do niego: Cóżći uczynimy? y uspokoi się morze od nas? bo morze szło a burzyło się.

12.Y rzékł do nich: Weźmićie mię a wrzućcie do morza, a uspokoi się morze od was: bo ja