Miły móy wstąpił do ogrodu swego między zagonki ziół wonnych, aby pasł w ogrodziech, i żeby zbierał lilie.
2. Iam iest miłego[1] mego, a miły móy iest móy, który pasie między liliami.
II. 3. Pięknaś ty, przyiaciółko moia! iako Tersa,[2] pięknaś; iako Ieruzalem; ogromna, iako woysko uszykowane.
4. (Odwróć oczy twoie odemnie, gdyż mię one srogim czynią.) Włosy[3] twoie są iako stada kóz, które wychodzą z Galaad.
5. Zęby twoie[4] są iako stado owiec, które wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwoygu, a niepłodnéy niemasz między nimi.
6. Skronie twoie między[5] kędzierzami twymi są iako sztuka iabłka granatowego.
7. Aczkolwiek iest sześćdziesiąt żon królewskich, a ośmdziesiąt załóżnic, a panien bez liczby;
III. 8. Wszakże iednaż iest gołębica moia, uprzeyma moia, iedynaczka u matki swoiéy, bez zmazy u rodzicielki swoiéy. Uyrzawszy ią córki, błogosławioną ią nazwały; także i żony królewskie i załóżnice, i chwaliły ią, mówiąc:
9. Któraż to iest,[6] co się pokazuie iako zorza, piękna iako miesiąc, czysta iako słońce, ogromna iako woysko uszykowane z chorągwiami.
10. Zstąpiłam do ogrodu orzechowego, abym oglądała owoce rosnące w dolinach; abym obaczyła, ieźli kwitną winne macice, a wypuszczaiąli pąkowie iabłonie granatowe.
11. Niżem się dowiedziała, dusza moia wsadziła mię na wóz przednieyszych z ludu mego.
12. Nawróć się, nawróć się, o Sulamitko! nawróć się, nawróć się, niech na cię patrzymy. Cóż widzicie na Sulamitce? Widzimy, iakoby hufy woienne.
I. Ozdobe i zacność kościoła swego Chrystus Pan zaleca 1 — 9. II. Kościół uprzeymą chęć swą Chrystusowi oświadcza, i z nim bydź pragnie 10 — 13.
O iako piękne są nogi[7] twoie w trzewikach, o córko książęca! Opasanie biódr twoich są iako zawieszenia, ręką dobrego rzemieślnika urobione.
2. Pępek twóy iako czasza okrągła, która nie iest bez napoiu; brzuch twóy iest iako brog pszenicy osadzony liliami.
3. Obie piersi[8] twoie są iako dwoie bliźniąt młodych sarniąt.
4. Szyia[9] twoia iako wieża z kości słoniowych; oczy twoie iako sadzawki w Hesebon podle bramy Batrabin; nos twóy iako wieża na Libanie, która patrza ku Damaszkowi.
5. Głowa twoia na tobie iako Karmel, a włosy głowy twoiéy iako szarłat. Król widząc cię byłby iako przywiązany na gankach swoich.
6. O iakożeś piękna, i iako wdzięczna, o miłości przeroskoszna!
7. Ten twóy wzrost podobny iest palmie, a piersi twoie gronom.
8. Rzekłem: Wstąpię na palmę, dosięgę wierzchów iéy. Niechayże mi tedy będą piersi twoie iako grona winne, a wonność nozdrzy twoich iako iabłek wonnych;
9. A usta twoie iako wino wyborne, które na prost bardzo mile płynie i sprawuie, że mówią wargi śpiących.
II. 10. Iam iest miłego[10] mego, a do mnie iest żądza iego.
11. Przyidź, miły móy! wynidziemy na pole, a przenocuiemy we wsiach.
12. Rano wstaniemy do winnic, oglądamy, ieźli kwitnie winna macica, ieźli się zawięzuią gronka, kwitnąli iabłka granatowe; tamci oświadczę miłości moie.
13. Polne iabłuszka wydały wonność swoię, a przede drzwiami naszemi są wszystkie owoce wdzięczne nowe i stare, którem tobie, miły móy! zachowała.
