Strona:Astarot - Fin de siècle.djvu/47

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


Jej dewizą jest: Nic, albo wszystko! —
Jak na wojnie, tak też i w miłości —
Bez uprzedzeń każdy też jej przyzna,
Że korzystać umie z sposobności.

Jak najchętniej upada »westalka«,
Lecz się bacznie strzeże, żeby nie »paść«;
Co innego przy rzadkiej okazji,
Kiedy leci na łeb... choćby w przepaść.

A i wtedy niezmiernie pamięta,
W subtelności podobna mimozie,
Że gdy ginąć — to już ginąć pięknie!
A gdy upaść — to w prześlicznej pozie!