Strona:Antoni Kucharczyk - Z łąk i pól.djvu/124

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Czarodziejski, cudny maj,
Kwiaty ściele nam pod stopy!
Chodźmy, dziewczę, rączki daj,
Zrywać kwiatów życia snopy.

Czarodziejski, cudny maj,
W przemistycznych marzeń roje,
W zakochanych idąc kraj
Zroszkoszujmy życie swoje.

Czarodziejski, cudny maj,
Zieleń, kwiaty, wonie, granie...
Serduszko mi dziewczę daj,
A ja ci dam swoje za nie.

Czarodziejski, cudny maj,
Kto nie kocha żyć mu szkoda,
Lecz kto kocha, temu raj,
W grudniu kwitnie dusza młoda...