rem — wyzwoliwszy się od ziemi, przeszedł w świat Wieczności; światło nieprzemijające jaśnieje nad nim wciąż, a przed nim droga szeroka jest wolna. Poto tylko pracuje, by inni mogli zbierać żniwo; zdobył bowiem to najcudowniejsze ze wszystkich praw, prawo niesienia każdemu pomocy, będzie ona dostrzeżona i uznana, czy też niewidzialna, wszystko mu jedno. Wzniósł się już tam, skąd dosięgnąć może wszystkich ludzi i posyłać pomoc, siłę, wiedzę w duszę każdego z nich.
Oznacza to właśnie — zjednoczyć się z siłą Chrystusową, stać się Pomazańcem, znającym jedność całej przyrody, dzięki której słabość najsłabszego jest naszą słabością, zarówno jak siła najsilniejsjzego jest naszą siłą; która grzech najniższych czyni naszym grzechem, a czystość najwznioślejszych — naszą czystością; dzięki której dzielimy hańbę zbrodniarzy, jak i przejasną czystość świętych. Oto prawdziwa chwała Chrystusowa: najniższy jest umiłowany narówni z najwyższym i jest taką samą cząstką Jego, jak najczcigodniejszy i najczystszy. Bo tylko ten poznał Życie Jedyne, kto potrafi czuć siebie w najgorszem zarówno jak w najlepszem; dla którego wszyscy są nim samym, a wszystko, co posiada, jest ich własnością.
