Stateczność jego cnéj duszy *
Żadną się rzeczą nie wzruszy, *
Wydoła złéj chwili snadnie, *
Aż nieprzyjaciel upadnie.
Rozsypał swoje szczodroty * Na wdowy, biednc sieroty, * Przeto uczynnością słynie, * I chwała Jego nie zginie. *
Zły na to patrząc boleje, *
Zgrzyta z zazdrości, sinieje, *
Taki, co w głowie uradzi, *
Do skutku nie doprowadzi.
Ojcu razem i Synowi, *
Świętemu także Duchowi, *
Jak była, tak niechaj wszędzie *
Wieczna chwała zawsze będzie.
Psalm 112.
„Laudate pueri Dominum.“
Chwalcie, o dziatki! najwyższego Pana, *
niech Mu jedynemu cześć będzie śpiewana! *
Jego niech Imię w uszach ludzkich słynie, *
poki wiek późny swoim torem płynie.
Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada, *
niechaj świat boską chwałę opowiada; *
Pan ma narody wszystkie pod nogami, *
Jego się chwała wznosi nad gwiazdami.
I któż się z Panem tym porówna, który, *
wysoko siedząc, z Swéj niebieskiéj góry,
i co na niebie i co na ziemi,
oczyma widzi nieuchronionemi.
On ubogiego z gnoju wyprowadzi *
