Strona:Aleksander Kuprin - Jama T. 1.djvu/172

ligentną kobietę. Proszę robić z nią co się podoba. Prawdopodobnie znajdzie pani na nią amatora.
 Barsukowa uśmiechnęła się subtelnie i zapytała:
 — Znowu żona?
 — Nie. Ale szlachcianka.
 — A więc znowu zatargi z policją?
 — Ach! Mój Boże! Nie biorę od pani dużych pieniędzy: za wszystkie cztery, jakieś parszywe tysiąc rubli.
 — No mówmy otwarcie: pięćset. — Nie chcę kupować kota w worku.
 — Zdaje się madame Barsukowa, że z panią nie po raz pierwszy robimy interes. — Oszukiwać zaś nie będę i zaraz przywiozę ją tutaj! — Proszę tylko nie zapominać, że pani jest moją ciotką. Nie zabawię tu w mieście dłużej nad tydzień.
 Madame Barsukowa zaśmiała się trzęsąc piersiami, brzuchem i podgardlem.
 — Nie będziemy targować się o drobnostkę. Zwłaszcza, że ani pan mnie, ani ja pana nie oszukuję. Obecnie jest duży popyt n kobiety. Coby pan powiedział, panie Horyzont, gdybym zaproponowała panu butelkę wina?
 — Dziękuję pani, z przyjemnością.
 — Pomówimy, jak starzy przyjaciele. — Proszę powiedzieć ile pan zarabia rocznie?
 — Ach madame, jak to powiedzieć? — Dwanaście, dwadzieścia tysięcy mniej więcej: ale proszę zważyć, jakie szalone wydatki mam w podróżach.
 — Pan oszczędza cokolwiek?
 — Ach, drobnostkę: jakie dwa — trzy tysiące rocznie.