Rucznice natomiast czyli rusznice były, jak sama nazwa wskazuje, strzelby lżejsze, z których strzelano z ręki.
Broń pociskową zamku tworzyły kusze czyli samostrzały w liczbie 72 sztuk, w tem część popsutych. Był to rodzaj udoskonalonych łuków, których stalowe kabłąki z cięciwami z kręconego rzemienia spoczywały na łożu drewnianem, podobnie jak u strzelb. Cięciwa napinana kołowrotem, za pociągnięciem cyngla, uderzała o przyłożoną krótką strzałę z silnym graniastym grotem, który z wielką siłą bił celnie na znaczną odległość. Z tego powodu kusze przed wynalezieniem prochu tworzyły bardzo ważną, ulubioną broń i przez wieki jeszcze potem używaną.
Obok kusz były w zamku oszczepy, z którymi chadzali drabi zamkowi, a nadto nie brakowało pancerzy (8), hełmów (26) i innych części starego uzbrojenia.
Amunicya zamkowa składała się z 54 beczułek prochu, 2 beczułek kul ołowianych do taraśnic, rucznic i hakownic, znacznego zapasu kul kamiennych, z przeszło tysiąca gotowych strzał do kusz i kilka garncy grotów czyli brzechw do nich.
Wymienione zapasy broni, stosunkowo skromne co do ilości, nie dowodzą bynajmniej, że zamek nie był należycie zaopatrzony. Nie należy bowiem zapominać, że w razie niebezpieczeństwa mógł w ostatniej chwili zaczerpnąć broni z miasta, a przytem każdy, który chronił się za jego murami — przynosił własną broń, a zarazem i żywność.
Proch wyrabiano na miejscu w osobnym budynku, gdzie stały dwie stępy z wszelkimi przyborami. W zapasie leżało 20 kamieni[1] siarki, ½ beczułki saletry i 2 kamienie ołowiu.
Zapasy zamkowej żywności czyli, jak mówiono, „spyży“ były wcale obfite i różnorodne. W kilku sklepach do tego przeznaczonych wisiało 114 połci słoniny, stało 12 kadzi soli, 9 beczek kapusty, 76 garncy masła, 26 garncy smalcu, 32 kamieni łoju, 152 beczułek sera. Nie brakowało zapasu ryb suszonych i suszonych czereśni. Nadto według obliczenia na kłody. t. j. miarę obejmującą około dwóch korcy, było 10 kłód cebuli, 10 kłód maku, 8 kłód siemienia, 2½ kłody
- ↑ Kamień wynosił około 15 kilogramów.
