Strona:Aleksander Błażejowski - Czerwony błazen.pdf/51

Po południu mąż wyszedł do banku, wieczorem byłam w teatrze i męża nie widziałam, — ale przepraszam pana, do czego potrzebne są panu te informacje?
 — Chcę ustalić, czy człowiek, którego dotknęło nieszczęście wczoraj w kabarecie „Złoty Ptak“, jest rzeczywiście mężem pani.
 Pani Hala przybladła.
 — Nieszczęście... ale czy panowie się nie mylą... Panie komisarzu, proszę mi całą prawdę powiedzieć. Jestem przygotowana na wszystko... Czy mąż mój popełnił jakiś czyn występny?
 — Nie.
 — Czy żyje?
 — Nie żyje.
 — Pani Hala zerwała się z fotela, tłumiąc ręką bicie serca.
 — Ależ mój mąż był zupełnie zdrów, nigdy nie chorował, więc skądżeż ta nagła śmierć?
 — Mąż pani został zamordowany.
 — Jezus, Marjo!!! — przez kogo?
 — Właśnie, że sprawcy nie znamy i staramy się go odszukać. W wyszukaniu morderców może być nam pani bardzo pomocna, i dlatego proszę Panią o zdobycie się na chwilę równowagi i spokoju. Chcę od pani otrzymać kilka informacyj. Czy mąż pani często przebywał wieczorami poza domem?
 Pani Hala padła na fotel, — długa chwila upłynęła, zanim zdobyła się na tyle równowagi, by móc odpowiedzieć na pytanie.
 — Bardzo często, prawie codziennie. Fakt, by mąż spędził wieczór w mojem towarzystwie w domu, należał od lat kilku do rzadkości. Wieczory spędzał albo w banku, albo w klubie myśliwskim, albo...